Verhoog je liefdes quotient, de intelligentie van de liefde, op het werk, met klanten en ook in je relatie thuis.
Het boek is in de boekhandel verkrijgbaar.
Ga naar www.couplepower.nl en download het gratis e-bookje van Ingeborg Weser: 'Tegenslagen in relaties doen pijn - doe er iets aan'!
Individuele therapie: (per 7-9-18)
Helaas moet ik mijn wachtlijst sluiten in verband met de lengte ervan. U kunt vanaf 1 december weer contact met me opnemen.
Partnerrelatietherapie: (per 7-9-18):
1. Aanmeldwachttijd (wachttijd tussen het eerste contact en het eerste gesprek) is op dit moment 4 weken.
2. Behandelwachttijd (wachttijd tussen het 1. gesprek en het begin van de behandeling) is op dit moment maximaal 2 weken).
Voor telefonisch overleg en vragen kunt u bij mij terecht op dinsdag, woensdag of donderdag tussen 12 en 13 uur. Of u spreekt een bericht in op mijn voicemail. Ik bel u dan zo spoedig mogelijk terug.
Ons Privacy Statement vind U hier
Het ongeboren kind is vanaf het begin van zijn bestaan in continue wisselwerking met de omgeving, het organisme van de moeder. Via de navelstreng verbinding wordt het beïnvloedt door de lichamelijke equivalenten van emoties, spannings- en ontspanningstoestanden en de psychische gesteldheid van de moeder in het algemeen. Door stressonderzoek blijkt dat de foetus op stress stimuli met hyperactiviteit of juist met verstarring reageert. Volgende correlaties tussen overmatige prenatale stress en postnatale (gedrags-) veranderingen van het kind werden door wetenschappelijk onderzoek gevonden: laag geboortegewicht, regulatieproblemen van de zuigeling met betrekking tot voeding, slaapritme, huilgedrag etc. Zeker in dieronderzoek, maar ook bij mensen, zijn er aanwijzingen, dat de HPA-as (hypothalamus-bijnier-adrenaline as), die de reactie van het organisme op stress regelt, al tijdens de prenatale ontwikkelingsfase wordt ‘geprogrammeerd’.
Deze kennis heeft verstrekkende gevolgen voor de psychotherapeutische theorie en praktijk. De neurobiologie van de prenatale ontwikkeling van de hersenen leert ons namelijk, dat negatieve ervaringen (blootstelling aan drugs, virale infecties, stress, angsten, de psychopathologie van de moeder, poging tot abortus) invloed op structuur en functie van de zich ontwikkelende hersenen kunnen hebben. Deze ervaringen worden impliciet opgeslagen: Ze zijn niet toegankelijk voor het bewustzijn, maar werken toch door op de psychische gesteldheid van de cliënt. In de klinische praktijk kan zich dit uiten door gevoelens van existentiële angst die naar voren komt in verband met afhankelijkheidsgevoelens en verlangen naar binding en emotionele veiligheid. De noodzaak om deze doodsangst af te weren draagt bij aan structurele stoornissen zoals verslavingsgedrag, Borderline-, narcistische of anti-sociale persoonlijkheidsstoornis etc. In minder ernstige mate, maar voor de cliënt zeker ook belemmerend kunnen zich prenatale hechtingsstoornissen uiten in overmatige autonomiebehoefde of depressieve hulpeloosheid. Wij moeten er in dit verband ervan uitgaan, dat mogelijke prenatale hechtingsstoornissen (door het onvermogen van de moeder, het kind te accepteren) in de meeste gevallen ook postnataal gecontinueerd worden. Deze verbanden die baseren op klinische praktijkervaring zijn op dit moment nog als hypothetisch te beschouwen; in het licht van het wetenschappelijk onderzoek en andere klinische data, vooral m.b.t. structurele stoornissen, moet er echter van uit worden gegaan, dat deze beweringen het stadium van mystiek en speculatie voorbij zijn.